Rechtspraak
Graag wijs ik u op AR 2012-74. Volgens het Hof van Justitie kan ondanks 13 opeenvolgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd in een ononderbroken tijdvak van 11 jaar nog steeds sprake zijn van een tijdelijke behoefte aan vervangend personeel, zodat objectieve redenen het repeterend gebruik van dezelfde arbeidskracht rechtvaardigt. Een de duur en frequentie mag de nationale rechter wel gewicht toekennen bij de vraag of niet sprake is geweest van voorzien in een permanente behoefte van arbeid.

In AR 2012-73 wijst het Hof van Justitie wederom een ‘Schultz-Hoff'-achtig arrest. Opnieuw wordt bevestigd dat het verwerven van vakantieverlof niet aan enige voorwaarde mag zijn verbonden (in casu diende men een zekere periode werkzaam te zijn geweest). Tevens gaat het Hof in op de vraag in hoeverre de nationale rechter ‘richtlijnconform' kan en mag interpreteren. Ten slotte overweegt het Hof dat ten aanzien van ‘bovenwettelijke vakantiedagen' lidstaten wel voorwaarden aan het verkrijgen van een dergelijk recht mogen stellen.

Voorts is de conclusie onder de Meister-zaak interessant. In deze zaak gaat het om een sollicitante die de aspirant-werkgever ervan beticht haar op basis van leeftijd, sekse en nationaliteit niet te hebben uitgenodigd voor een gesprek. De werkgever in kwestie heeft evenwel geen reden voor de afwijzing gegeven noch informatie verstrekt over de invulling van de vacature. Volgens Meister dient de werkgever haar deze informatie te verstrekken, omdat zij anders niet in staat is het ‘vermoeden van discriminatie' aannemelijk te maken. Naar het oordeel van de A-G volgt uit de diverse richtlijnen geen ‘recht op informatie' ter zake. Onder verwijzing naar het Kelly-arrest wijst de A-G erop dat de richtlijnen de bewijslast wel verlichten, maar niet afschaffen. Deze evenwichtige verdeling zou worden verstoord indien te snel en gemakkelijk de werkgever allerlei informatie zou moeten verstrekken. Daarbij komen ook nog eens de rechten van derden (de andere sollicitanten) (zie AR 2012-72).

Ten slotte wijs ik u op AR 2012-71 en AR 2012-75. In het eerste arrest geeft het Hof van Justitie invulling aan het begrip ‘vestiging van de werkgever die de werknemer in dienst heeft genomen' zoals omschreven in artikel 6 lid 2 sub b EVO. In het tweede arrest bevestigt het Hof Leeuwarden dat ten aanzien van statutair bestuurders een andere maatstaf geldt bij de beoordeling of sprake is van kennelijke onredelijkheid, dan ten opzichte van ‘gewone werknemers'.

AR Poll
Iedereen is het eens met de stelling: ‘De Beleidsregel ‘inruil vaste kracht voor flex' werkt niet.'

De nieuwe stelling luidt: ‘Indien de werkgever weigert informatie te verstrekken over de reden(en) van afwijzing van een sollicitant, dient omkering van de bewijslast plaats te vinden bij een vordering wegens vermeende discriminatie.' Breng hier uw stem uit.

AR Video nu ook op smartphone en tablet!
In verband met een aanpassing aan de website, zijn vanaf heden de AR Video's ook op smartphone's en tablets te bekijken.